Let's hit the road!

Na een leuk weekje in de Sunshine Coast te hebben doorgebracht was het tijd voor Sydney. Na een korte vlucht kwam ik tegen de avond aan in het hostel. De volgende dag ben ik de stad ingedoken. Uiteraard een kijkje genomen bij het Opera House en Harbour bridge. Maar de voornaamste reden van mijn bezoekje aan deze stad zou 20 september plaatsvinden. Defqon 1. Festival!

Eindelijk was het zover, iedereen was oranje gekleed en in een goeie stemming voor een prachtig dagje knallen. De meeste hadden de eerste biertjes al gevonden en om 10uur vertrokken met een groepje van 200 man naar het Sydney International Regatta Centre. Eenmaal binnen zagen we al snel meer groepen Nederlanders staan en al vrij snel was er één grote oranje vlek. Het was een geweldig gevoel om met zoveel landgenoten aan de andere kant van de wereld te feesten. Als de mogelijk daar is ben ik volgend jaar zeker weer van de partij.

Die woensdag vloog ik weer terug naar familie in Melbourne. Ik moest nog 3 weken wachten op Rick en Jillian. Dus in de tussentijd heb ik wat dingen voor de reis uitgezocht. Daarnaast heb ik mijn nichten nog opgezocht. Ook kwam Daniël, de man van één van mijn nichten, mijn onverwachts ophalen om naar een voetbalwedstrijd te gaan. In het Etihad stadion was de openingswedstrijd van het nieuwe seizoen, Melbourne Victory tegen Sydney Wanderes. Vooraf zouden we wat gaan eten en drinken. Er kwam in het restaurant een bekende van Daniël naar ons toe. Tijdens het praatje vroeg ze wat we van plan waren, toen ze hoorden dat we naar de match zouden gaan bood ze ons 2 business seats kaarten aan die ze over had. Die namen wij maar al te graag in ontvangst. De wedstrijd eindigde in een 4-1 winst van Melbourne Victory, dus dat werd daarna goed gevierd in de stad.

Na dagen, weken, maanden te hebben afgeteld, kwamen mijn 2 reisgenootjes dan 14 oktober eindelijk aan. Samen met mijn oom pikte we ze op. Een bijna surreal gevoel om aan de andere kant van de wereld tegenover elkaar te staan. Klaar om de reis van ons leven samen te maken. De eerste dag zijn we gelijk bankzaken gaan regelen. De dag erop zouden we gaan kijken voor ons vervoersmiddel. We hadden maanden lang op de Gumtree (een marktplaats.nl) website gekeken. Maar wisten ook van een Travellers Autobarn in de stad. Daar aangekomen zagen we genoeg busjes staan, maar allemaal veel te duur of niet voor 3 persoon. Ons oog viel toen op een aantal stationwagons. Uiteindelijk hebben we een Mitsubishi Magna Executive 3.5L V6 gekocht, een mooi beestje. Maar thuis aangekomen begon die ineens te roken. Gelukkig bleek het vals alarm, want het was alleen wat olie wat tijdens de servicebeurt was gemorst. Bij de aanschaf kregen we al een aantal camping artikelen. Alleen hadden we nog genoeg andere spullen aan te schaffen. Voor een tent hoefden we niet meer te kijken, want we kregen een 5 persoons van mijn oom en tante, ontzettend lief van ze. Om de auto even goed te testen en Rick en Jillian te laten wennen aan het links rijden zijn we een dagje gaan rond touren. Een bezoekje gebracht aan het Dandenongs National Park, Domain Chandon wijnproeverij en een waterval daar in de buurt. We waren klaar om onze trip te starten.

Dinsdagochtend op het gemak de auto ingeladen. We verbaasden ons zelf met de hoeveelheid ruimte die we nog over hadden. De route werd geladen en daar gingen we dan. Het globale plan is om via de Great Ocean Road richting Adelaide te rijden. Vanuit daar dwars door de Outback naar Alice Spring. Dan helemaal naar Oostkust, vervolgens langs de kustlijn naar Sydney. Na een mooie dag langs het eerste stuk van the Great Ocean Road kwamen in het kleine plaatsje Lorne aan. Daar hebben we een camping opgezocht en voor het eerst de tent opgezet. De volgende dag zijn we opzoek gegaan naar Koala's in het wild. Na aardig wat zoekwerk hadden we er een aantal gevonden. De meeste zaten hoog verstopt in de bomen. Maar we hadden er eentje gevonden die op hoofdhoogte lag te slapen. Nadat de gebruikelijke selfies waren geschoten zetten we ons koers richting de 12 apostelen. Op weg er naartoe sloeg het weer om. De mooie zonsondergang met de apostelen op de voorgrond ging dus helaas niet meer door. Het plan om ergens een camping te vinden sloegen we ook maar over. We hadden namelijk geen zin om de volgende dag een natte tent in te laden. We besloten dus de nacht door te rijden. Tijdens mijn verblijf in Sydney had ik 2 gasten uit Alkmaar ontmoet. Zij werken en wonen al een tijdje in Adelaide en vonden het een leuk idee om te meeten. We zijn er 3 dagen gebleven. Door de lonely planet wisten we dat er een wildlife park in de buurt was. Daar hebben we een middagje vertoeft en met koala's gekroeld. Ook werd een bezoekje gebracht aan de stad en het strand. Een prima eerste weekje werd met een avondje stappen afgesloten.

De tweede week stond in het teken van de outback. Dagen met heel veel kilometers in de auto, mocht later blijken. Ons idee was om zoveel mogelijk gratis campings op te zoeken om zodoende meer geld over te houden voor leukere dingen. Maar al gauw bleek de app die we daarvoor hadden gedownload niet helemaal mee te werken. Vaak was de aangegeven camping een rest area, dus niet bepaald handig om een tent daar op te zetten. Dat ondervonden we de eerste avond gelijk. Maar als echte avonturiers hebben we die nacht gewoon slapend doorgebracht in de auto. Iets wat ook nog vaker voor zou komen. We gingen de dag erna op weg naar Flinders Ranges, volgens vele het mooiste nationale park van Australia. Nadat we de tent hadden opgezet gingen we een hike van 3,5uur doen. Ja, je leest het goed. Op ons sneakers en 6 liter water moest dat wel lukken. Onderweg werden we omringd door wildlife. Vanaf het uitkijkpunt op 300m hoogte kon je een schitterend stuk van het park bekijken en daar hebben we een tijdje van genoten. Na gelukkig weer een goed nachtje te hebben geslapen in de tent waren we klaar voor The Red Centre. In plaats van de normale weg terug te nemen naar Bruce Highway, de weg die je all the way naar Alice Springs brengt, namen wij de binnendoor weg. Deze was alleen 450km offroad. Agh, je moet wel eens gokjes nemen in het leven. De eerste kilometers werden voorzichtig genomen. Toen het vertrouwen er was dat ons beestje het aankon moesten we wel wat meer vaart gaan maken. In het donker over deze wegen rijden leek ons geen goed idee. Onderweg zijn we nog gestopt bij een hot spring voor een kleine duik. De hele weg hebben we alleen maar 4wd auto's voorbij zien komen. Als we mensen spraken bij een tussenstop stonden ze perplex dat wij dit met onze auto hadden gereden. Net voor de zonsondergang kwamen we bij Coober Pedy aan. Een klein mijnwerkersstadje langs de snelweg.

Onze weg werd na een korte stop bij de plaatselijke eettentje vervolgd. Doordat we de nacht lekker door waren gereden, kwamen we s'morgens vroeg bij Uluru aan. De berg die je gezien moet hebben als je Australië bezoekt. Maar ik had hem toch ook graag beklommen. Helaas ging dit door de weersomstandigheden niet door. De temperatuur was rond 8uur s'morgens al boven de 36graden en er stond een heftig windje. Ook was er 20% kans op neerslag voorspeld. Voor ons was dit toch best een klein smetje op het bezoek van deze rode berg. Het zusje van Uluru, Kata Tjaka hadden we ook nog een bezoekje gebracht. Daarna hebben we onze spullen ingepakt en wilde we nog een hike bij de Kings Canyon doen. Ook daar hadden we geen geluk, want door het weer was de loop die we wilde doen dicht. Daardoor waren we genoodzaakt om een kleinere wandeling door de Canyon te maken. Deze ging niet de berg op, maar ertussen door. Niet heel spannend, dus op de terugweg zijn we als een stel hongerige adrenaline junkies het hek over geklommen van de andere route. Om van grotere hoogte een blik op het gebied te werpen. Het weer liet het niet toe om ergens te gaan kamperen, dus hadden besloten om koers te zetten richting Alice Spring. We hadden weer de keuze om de normale weg te pakken, maar daardoor wel eerst een heel stuk terug te moeten rijden. Of we zouden een shortcut van 100km pakken over een "unsealed route" naar de hoofdweg. Uiteraard de laatste optie gepakt. Onderweg nog een Dingo gespot, wat vrij speciaal blijkt te zijn.

Tegen de nacht kwamen we aan in Ghost City, want zo zag Alice Springs eruit. Overal zag je dronken of zwervende Aboriginals rondlopen of liggen. De straten en huizen zagen er verwaarloosd uit. Niet echt een plek waar we op een rest area met een gerust hart ons tentje op wilde zetten. Daardoor besloten we een camping te vinden die nog open was. Helaas was dat niet het geval, maar vonden we er wel eentje waar de poort nog van open stond. Om een veilig nachtje door te kunnen brengen besloten we daar maar te verblijven. Een gratis nachtje slapen en een prima douche zijn de enige positieve punten van dit bezoekje. We maakten nog een rondje door de stad s'morgens. Al lopend door de winkelstraat zagen we nog steeds hetzelfde beeld. We konden het alle 3 niet meer aanzien en besloten zo snel mogelijk door te gaan.

Het grootste gedeelte van de outback zat erop. Het plan was nu om richting Rothbury Station te rijden. De plek waar ik de laatste 3 maanden had gewerkt. Daar werden we hartelijk ontvangen door Nick en de rest van de familie. Het voelde bijna als thuiskomen. Zeker toen we 's avonds op een zelfgemaakt kampvuur een stoofpotje gingen maken. Die nacht hebben wij buiten op de veranda van de donga doorgebracht. Wat voor Jillian vooral een angstige ervaring was. De Huntsman spiders kropen in het rond en de gehele nacht werden we omringd door kangoeroes. Maar we hebben samen met de auto de outback overleefd.

Op dit moment verblijven we bij familie in Townsville. Vandaag zijn we naar Magnetic Island geweest, een eilandje aan de kust van Townsville. Rick en ik hebben een snorkelset gehaald voor de komende weken. De droge outback is verleden tijd, want de dagen zullen naar alle waarschijnlijkheid vaak aan het strand worden doorgebracht. Straks gaan we richting Cairns rijden en zullen we opzoek gaan naar leuke tours om te gaan doen. Het begin van ons oostkust avontuur...